دیسک بافت غضروفی سختی است که بین مهره ها قرار گرفته و آنها را به یکدیگر متصل می کند. بدلیل خاصیت ارتجاعی موجود در دیسک، این قطعه غضروفی از طرفی امکان حرکت را به ستون فقرات می دهد و از طرف دیگر نقش ضربه گیر را داشته و از آسیب به مهره ها جلوگیري می کند. دیسک از دو قسمت مرکزي و محیطی تشکیل شده است. هسته مرکزي دیسک از یک بافت ژلاتینی ساخته شده است. قسمت محیطی از رشته هاي بهم تنیده و مستحکمی تشکیل شده که هسته را احاطه کرده است. هسته مرکزي نقش اساسی در جذب و خنثی کردن فشارهاي وارد به مهره ها را دارد و قسمت محیطی وظیفه نگهداري از ٣ قسمت مرکزي را دارد. در اثر عوامل ژ نتیکی یا فرسودگی ناشی از کار هاي سنگین و نامناسب بدنی، پارگی هاي بسیار ظریفی در لایه محیطی دیسک ایجاد می شود و این لایه محافظ استحکام خود را از دست می دهد. در این صورت اگر فشاري به دیسک وارد شود، هسته مرکزي با انتقال فشار به لایه محیطی باعث تشدید پارگی آن و بیرون زدن هسته مرکزي از آن می شود. به این حالت فتق دیسک گفته می شود که به پارگی دیسک هم معروف است. از آنجا که ریشه هاي عصب سیاتیک از کنار دیسک عبور می کنند، قطعه خارج شده از دیسک، پرستار در منزل میباست آموزش دیده باشد که ممکن است به آن فشار بیاورد و باعث احساس گزگز، مورمور، بی حسی، خواب رفتگی و در نهایت درد پا شود. بنابراین دررفتگی یا فتق دیسک به حالتی گفته می شود که هسته مرکزي از لایه محیطی بیرون زده باشد.

جهت دانلود مطلب کامل کلیک کنید